ســفــر ...

مـن ، تـو ، کـوچـه ...

از وقتی رفتی کـوچه دائما سراغت را از من میگرفت ...

مانده بودم چه بگویم ...

گفتم رفته ای ســفــر ...

کـوچه سالها منتظرت ماند ... اما تـو ... نیامدی ... نیامدی ...

حالا اثری از کوچه نیست ... کوچه حالا خـیابان شده است ...

دلم برای کوچه میسوزد که هیچوقت عمق سفرت را ندانست ...

به هر حال ...

حالا نیا ...

اکنون دانه های کوچک برف روی سرم خودنمایی میکنند ...

از این پس ، با یاد کـوچه زندگی میکنم ...

ســفـرت بخیـــر ...

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: